به رغم جاذبه‏ ی خاک ـ خاکِ دامنـگیر

بتاز، چشمه‏ ی زخمی! در امتدادِ کویر

نشسته ‏ای که بــهار از کدام سو بوَزد

به پــــــــایمردیِ این خُرده بادهای حــقیر؟

گذشت و رفت بهاری که بود یا که نبــود

مدوز چشم به ایــن خواب‏های بی ‏تعبیر

دو واحه مانده به آغوش آفتـاب، ای رود!

که ذرّه ذرّه در این خاک می‏شوی تبخیر

تویی و بازیِ آیــــــــینه‏ ها و می دانی

که در مقاتله با خویش می کِشی شمشیر

پلنگِ زخمیِ دیوانه! ماه آن بالاست

نگاهِ مشتعلت را از آهـــــــــوان برگیـــــر

برادران و زلیــــخا و چاه همدست‏ اند

بمیر، یوسفِ تنها! بمیر، یوسفِ پیر!

امید مهدی نژاد

با تشکر از م.م