آنکه در قلب خودش همچو تویی را دارد

 آسمانها و  زمین را همه یکجا دارد

هر چه با سنگدلی از تو رسد زیباییست

 دُر،  درونِ  دلِ  سنگیِ  صدف، جا دارد

فقط از چشم خودت چشم مرا دور نکن

حرمت چشم تو چیزیست که دریا دارد

اشک من دیدی و شاید به خودت می گویی

دیدن    گریه    یک   مرد    تماشا دارد

هومن سرکان