موجم برد به هرسو با دست و پای بسته

بازیچه ی محیطم چون کشتی شکسته

در انتظار باران در خشکسال ماندم

لرزان چو خوشه ی سبز بر دانه های بسته

از فیض بی وجودی در دستگاه گردون

ایمن ز گوشمالم چون رشته ی گسسته

شکرانه ی وصالت گر می پذیری از ما

داریم نیمه جانی از چنگ هجر رسته

تا شوق وصل دارم آبی بر آتشم زن

دامن زدن چه حاصل بر شعله ی نشسته

نتوان به عمرها رفت ای کعبه ی حقیقت

راهی که می گذاری در پیش پای خسته

خود را رسانده گیرد آهم به گوش تاثیر

بینند خواب پرواز مرغان پرشکسته

محمد قهرمان