شاخه های بی برگیم، باغبان ما عشق است

در طریقت مرگیم، کاروان ما عشق است

می رویم و پیدا نیست این طریق را پایان

راهیان بی خویشیم، راهدان ما عشق است

تشنگان شمشیریم ، می رویم و می میریم

بسملیم و بسم الله ، هر تکان ما عشق است

تن ، لباس پوسیده ؛ روح ،تیغ تفتیده

بی سریم و می رقصیم ، نوحه خوان ما عشق است

حال ما بپرس از موج ، می کشندمان از اوج

گر چه بر زمین هستیم، کهکشان ما عشق است

روزیِ ظریف ما ، از جناب جبریل است

رزق ما زمینی نیست ، آب و نان ما عشق است

گنج بی کران با ماست ، در جهان نمی گنجیم

خانه در عدم داریم، آشیان ما عشق است

زاهدان بپرهیزید از ترانۀ عشّاق

خشک هیزمانید و بر زبان ما عشق است

پلّه پلّه تا اسرار ، تا دقیقۀ دیدار

ما مسافر خویشیم ، نردبان ما عشق است

قربان ولیئی