می خواهمت چنان که شب تیره ماه را

یا مثل هر مسافر گمگشته راه را

حال تباه و روز سیاه و لب پرآه

آورده ام برای تو چندین گواه را

خلوت نشین گوشه ی آغوش تو منم

از من مگیر زاویه ی خانقاه را

یک عمر سر به شانه ی گرمت گذاشتم

پیوسته دار سایه ی این سرپناه را

از من همیشه هرچه که خواهی دریغ کن

امّا تو را قسم به دو چشمت نگاه را...

سیّدمحمّد تولیت