بیرون بیا! این روزه داران، ماه می خواهند

جان ها برای زیستن، تنخواه می خواهند

آنقدر شیرین است لحن و لهجه ات، حتّی

جن ها ز لب های تو بسم الله می خواهند

نام تو را در هر دم و هر بازدم بردم

این دو مسافر، خرج بین راه می خواهند

لطف پرستاران به جای خویش؛ امّا من

بیمارم و بیمارها همراه می خواهند

الماس اشکم را خریداری نمی بینم

این کوه های نور، نادرشاه می خواهند

آنقدر مجنونم که در فنّ جنون از من

دیوانه های شهر، راه و چاه می خواهند

محسن رضوانی